Page images
PDF
EPUB
[merged small][merged small][ocr errors]

Exinde quietae effe licuit Ruffiae, vfque ad A. C. 1377. quo Lithuani rurfus irruperant, 1377 rurfumque inde funt exacti (a).

S. IX.

A Tartarorum incurfionibus vindicata. Lithuanis primo bello edomitis, reftabant Tartari, alia ex parte Ruffiae, ac praefertim Podoliae, admodum infefti. Ad hos edomandos miffus A.C. 1352. Andreas Latzkouitfius, 1352 qui Stephano patruo in Wayuodatu Tranf filuaniae nuper fuffectus erat, cum XL. millibus Hungarorum, delectisque Siculorum legionibus. Is Moldauiam vixdum emenfus obuios habuit Tartaros, nouam parantes ir ruptionem: modica itaque feffo militi con ceffa quiete, pugna initur atrox, et cruenta, in qua poftquam Athalamus Tartarorum dux, turbatos fuorum ordines reftituere conatus occubuit, hoftes Hungarorum, ftrictis femper ordinibus ex ritu militari pugnantium, impetum non ferentes, terga verterunt. Inftabant victis victores, tantaque fuit eo die Tartarorum caedes, vt in iis trucidandis Hungaro militi vires, ferro acies, et arcubus fagittae deficerent (b). Victoriae laetitiam il

(a) Chronicon cap. XXIX. et XXX.

(b) Matthaeus Villanus lib. II. cap. 72. Chronicon cap. VI.

luftriores captiui, et figna militaria Budam tranfmiffa auxere. Sic profligato a Ruffiae finibus hofte, Andreas Wayuoda victorem exercitum in Tartariam ipfam traducturus erat, nifi annonae defertis iis terris colligendae difficultas obftitiffet. Abruptum ea J354 de caufa bellum Ludouicus ipfe A. C. 1354. inftaurauit, adductis fecum CC. armatorum millibus. Tanti regis aduentu perculfus adolefcens adhuc Tartarorum princeps, impetrata fecuritate publica, in primorum gentis fuae comitatu, ad Ludouicum in vicinis Boriftheni campis caftra habentem venit, eidemque clientelae fidem, et tributa annua pollicitus, in gratiam receptus fuit. opportunitate vlus Ludouicus, facto de Chriftianae legis veritate fermone, adeo Tartari principis animum commouit, vt is viros fibi mitti flagitauerit, a quibus ipfe aeque, ac populares fui nouam legem poffent condi fcere. Difcedentem inde Ludouicum honoris caufa ad Hungariae vfque limites comitatus Tartarus, denuo fuam illi obftrinxit fidem (a). Ex quo tempore nil deinceps fiue Hungariae, fiue Ruffiae a Tartaris fuit periculi.

S. X.

Hac

Cafimiro Polona ad tempus locata, ad pristinum ius redit.

Quamquam Ruffia rubra iam tum per Cafimirum Poloniae regem Ludouici auunculum

(a) Villanus lib. IV. cap. V.

*

adminiftrata fuit. Cum enim non raro a Lithuanis, Bohemis, tum Silefiae, ac inferioris Poloniae ducibus bello appeteretur, quo regni ad nepotem ex pacto deuoluendi fines eo validius aduerfum hoftes tueri poffet, Ruffiam rubram S. coronae Hungaricae obnoxiam A. C. 1352. ea lege fibi a Ludouico noftro 1352 locari impetrauit, vt vita comite eam gubernaret: quodfi Cafimiro, prole ad eum diem carenti, filius heres nafceretur, Hungari non priùs Ruffiam fuam reciperent, quam poftquam pro fumtibus in eius defenfionem a Cafimiro factis, centum aureorum millia Polonis numeraffent: ex aduerfo, fi Cafimiro absque fobole decedenti Ludouicus in Polonia fuccederet, Ruffia citra lytrum fine mora ad S. coronae Hungaricae iurisdictionem tranfiret. Annuit tum his pactis Ludouicus, neque fecus, ac conuentum fuerat, euenit (a): Cafimiro enim A. C. 1370. e viuis erepto, 1379 Ludouicus rex Poloniae inauguratus, Ruffiam omnem, vt debuit, Hungarici regni finibus adiunxit, qua in re ex pacto gefta neque Poloni, neque quisquam alius eidem aduerfati funt.

(a) Vide apud Sommersberg Tom. II. fcriptorum rer. Siles, in mantiffa diplom. pag. 81. In libello item: Recherches fur Halicz, et fur la Wlodzi. mir pag. 52.

S. XI.

Hungaricis iuribus, et moribus gubernatur. Poft Cafimiri regis mortem, Ludouicus nofter paulo diligentius curas fuas in Ruffiam porrexit: vniuerfum quippe regnum follicito oculo peruagatus, vtiliorem et fibi, et Ruffis gubernationis formam introduxit. Sacram imprimis rempublicam ftabiliuit, fundato Gallicienfi in vrbe metropolita (a): cui tres adiunxit fuffraganeos: Premislienfem, Lo domerienfem,etChelmenfem(b): id quod Gregorius XI.P.ratum habuit. Ciuilibus poftea,ac militaribus negotiis Wayuodam fumma cum poteftate praefecit, totius Ruffiae capitanei titulo: et quoniam magiftratus hic ad inftar aliarum Hungariae dignitatum minime perpetuus erat, complures durante Ludouici regis vita, eocdem perfuncti funt: primus poft reftitutam finibus Hungaricis Ruffiam, eidem praefuit Petrus de Zudar e Croatiae bano eodem translatus hunc ex ordine confecuti funt eius fratres Emericus epifcopus Agrienfis, ac Georgius: tum vero Emericus Bebek de Pelfeöcz ac denique Ioannes de Capola, fiue Zapolya, filius Benedicti: qui omnes, vt Io

[ocr errors]

(a) Gallicienfis metropolis ab Vladislao Iagellone Lembergam A. C. 1412. translata fuit, vt fidem facit Bulla Ioannis XXIII. in Bullario edito a Coquelines.

(b) Somme sberg Tom. II. pag. 113. et 119.

annes archidiaconus de Kikelleö teftis eorum temporum perhibet, (a) regnum illud bene, ac laudabiliter defenfantes, fub titulo S. coronae, et regimine eiusdem domini regis conferuauerunt. Ipfi adeo fcriptores Poloni fatentur A. C. 1377. Leopolim, fiue Lembergam, 1377 Premisliam, Galliciam, Trembowlam, Sznyatin, Iaroslauiam, Grodecum, Olesko, Lopatyn, atque Caminecum Ludouici regis Hungariae imperio paruiffe (b). Illud hic ex tranfitu notandum: iam ante, quam Ruffia Cafimiro ad tempus locaretur, Ludouicus de ftabiliendo illic dominatu follicitus, Theodoro Keriatouits pro Cameneco, et adiacente agro, Munkatfienfem tractum ducis titulo poffidendum contulerat, idque ante annum 1360 (b), 1360 Praeterea Ladislao duci Oppolienfi, pro hereditariis quibusdam in Ruffia ditionibus, comitatum Pofonienfem, et palatini dignitatem A. C. 1368. tradiderat (c). Eumdem 1368 hunc Ladislaum iam rex Poloniae ibidem poft A. C. 1370. ampliffimis opibus excoluerat 1370 (d). Atque fic priuatorum quoque dynafta

(a) Chronicon cap. XXX:

(b) Ioannes Dlugoffus lib. VI. hiftor. Polon.

(c) Keriatouitfii fundationales literas Bafilitis Munkathienfibus datas e. a. vide in episcop. Agriens. Tom. I. pag. 304.

(d) Diploma regium h. a.

319.

datum ibidem pag.

(e) Martinus Cromerus de rebus Polonorum lib.

XIII. pag. 225.

« PreviousContinue »