1

übi fidelitatem , ac subiectionem vouerat.
Exinde quietae effe licuit Russiae, vsque ad
A. C. 1377: quo Lithuani rursus irruperant, 1377
rursumque inde sunt exacti(a).

S. IX.

A Tartarorum incurfionibus vindicata. Lithuanis primo bello edomitis, reftabant Tartari, alia ex parte Russiae , ac praesertim Podoliae admodum infefti. Ad hos edomandos millus A.C. 1352. Andreas Latzkouitfius, 1352 qui Stepbano patruo in Wayuodatu Transliluaniae nuper fuffectus erat, cum XL. millibus Hungarorum, delectisque Siculorum legionibus. Is Moldauiam vixdum emenfus obuios habuit Tartaros , nouam parances ir ruptionem : modica itaque feffo militi con. cella quiete, pugna initur atrox, et cruenta, in

qua poftquam Atbalamus Tartarorum dux, turbatos suorum ordines reftituere conatus occubuit , hoftes Hungarorum , ftrictis femper ordinibus ex ritu militari pugnantium, impetum non ferentes, terga verterunt. Inita. bant victis victores, tantaque fuit eo die Tartarorum caedes, vt in iis trucidandis Hungalo militi vires, ferro acies, et arcubus Ta. gittae deficerent (6). Victoriae laetitiam il

(a) Chronicon' cap. XXIX. et XXX,
(6) Matthaeus Villanus lib. II. cap. 72. Chronicon

cap. VỊ.

lustriores captiui, et signa militaria Budam
transmiffa auxere. Sic profligato à Rufliae
finibus hofte, Andreas Wayuoda victorem
exercitum in Tartariam ipfam traducturus
erat, pisi annonae defertis iis terris colli.

gendae difficultas obftitisset. Abruptum ea 1354 de caufa bellum Ludouicus ipse A. C. 1354.

inftaurauit ; adductis fecum cc. armatorum
millibus. Tanti regis aduentu perculsus ado-
lescens adhuc Tartarorum princeps, impe-
trata securitate publica, in primorum gentis
suae comitatu, ad Ludouicum in vicinis Bo.
ristheni campis çastra habentem venit, ei-
demque clientelae fidem, et tributa annua
pollicitus , in gratiam receptus fuit. Нас
opportunitate vluş Ludouicus, facto de Chri-
ftianae legis veritate sermone, adeo Tartari
principis animum commouit, vt is viros fibi
mitti fagitauerit, a quibus ipfe aeque, ac
populares sui nouam legem pollent condifce-
se. Discedentem inde Ludouicum honoris
causa ad Hungariae vfque limites comitatus
Tartarus, denuo fuam illi obstrinxit fidem
(a). Ex quo tempore nil deinceps fiue Hun.
gariae, que Rulliae a Tartaris fuit periculi.

Casimiro Polono ad tempus locata, ad priftinum

ius redit.
Quamquam Russia rubra iam tum per Casi-
mirum Poloniae regem Ludouici auunculum

Ca) Villanus lib. IV. cap. V.

administrata fuit. Cum enim non raro a Li. thuanis, Bohemis, tum Silesiae, ac inferioris Poloniae ducibus bello appeteretur , quo regni ad nepotem ex pacto deuoluendi fines eo validius aduersum hoftes tueri poffet, Ruffiam rubram S. coronae Hungaricae obnoxiam A. C. 1352. ea lege fibi a Ludouico noftro 1352 locari impetrauit, vt vita comite eam guberparet : quodsi Cafimiro , prole ad eum diem carenti, filius heres nafceretur , Hungari non prius Rufliam fuam reciperent , quam poftquam pro fumtibus in eius defensionem a Casimiro facris, centum aureorum millia Po. tonis numeratsent: ex aduerfo, fi Casimiro absque fobole decedenti Ludouicus in Polonia fuccederet, Ruflia citra lytrum fine mora ad S. coronae Hungaricae iurisdictionem transiret. Anouit tum bis pactis Ludouicus , ne. que secus, ac conuentum fuerat, euenit (a): Casimiro enim A. C. 1370. e viuis erepto, 1370 Ludouicus rex Poloniae inauguratus, Rufliam omnem, vt debuit, Hungarici regni finibus adiunxit , qua in re ex pacto gefta neque Poloni, neque quisquam alius eidem aduerfati sunt.

() Vide apud Sommersberg Tom. II. fcriptorum

rer. Siles. in mantifla diplom. pag. 81. In libello
item : Recherches sur Halicz , et sur la Wlodzi.

mir pag. 52

Hungaricis iuribus, et moribus gubernatur. Post Casimiri regis mortem, Ludouicus nofter paulo diligentius curas suas in Russiam porrexit: vniuersum quippe regnum sollicito oculo peruagatus, vtiliorem et fibi, et Ruslis gubernationis formam introduxit. Sacram imprimis rempublicam stabiliuit , fundato Galliciensi in vrbe metropolita (a): cui tres adiunxit suffraganeos: Premisliensem, Low domerienfem,etChelmenfem(b): id quod Gregorius XI.P.ratum habuit. Ciuilibus poftea,ac militaribus negotiis Wayuodam summa cum poteftate praefecit, totius Russiae capitanei titulo: et quoniam magiftratus hic ad instar aliarum Hungariae dignitatum minime perpetuus erat, complures durante Ludouici regis vita, eodem perfuncti sunt: primus poft restitutam finibus Hungaricis Russiam, eidem praefuit Petrus de Zudar e Croatiae bauo eodem translatus : hunc ex ordine conlecuti funt eius fratres: Emericus episcopus Agriensis, ac Georgius : tum vero Einericus Bebek de Pelseöcz , ac denique Ioannes de Capola, fiue Zapolya, filius Benedicti : qui omnes, vt Io

(a) Gallicieofis metropolis ab Vladislao lagellone

Lembergam A. C. 1412. translata fuit, vt fidem
facir Bulla Ioannis XXIII. in Bullario edito a Co.

quelines.
(6) Somme sberg Tom, II. pag. 113, et. 119.

annes archidiaconus de Kikelleö teftis eorum temporum perhibet, (a) regnum illud bene, ac laudabiliter defensantes, sub titulo S. coronae , et regimine eiusdem domini regis conseruauerunt. Ipfi adeo scriptores Poloni fatenur A. C. 1377. Leopolim, fiue Lembergam, 1377 Premisliam, Galliciam, Trembowlam, Sznyatin, laroslauiam , Grodecum, Olesko, Lopatyn, atque Caminecum Ludouici regis Hungariae imperio paruille (b). Illud hic ex tranfitu notandum: iam ante, quam Ruffia Casimiro ad tempus locaretur, Ludouicus de ftabiliendo illic dominatu follicitus , Theodoro Keriato. uits

pro Cameneco, et adiacente agro, Munkatsiensem tractum ducis titulo poflidendum contulerat , idque ante

annuin 1360 (b), 1360 Praeterea Ladislao duci Oppolienfi, pro hereditariis quibusdam in Ruffia ditionibus , comitatum Pofonienfem , et palatini dignitatem A. C. 1368. tradiderat (). Eumdem 1368 hunc Ladislaum iam rex Poloniae ibidem post A. C. 1370. ampliffimis opibus excoluerat 1370 (d). Atque fic priuatorum quoque dynasta

(a Chronicon cap. XXX:
(6) Ioannes Dlugoslus lib. VI. hiftor. Polon.
(c) Kerietouitfii fondationales literas Basilitis Man-
katiiensibus datas e, a. vide in episcop. Agriens.

Tom. I. pag. 304.
(d) Diploma regiuin h. a.

datum ibidem pag. 319.; (e) Martinus Cromeras de rebus Polonorum lib.

XIII. pag. 225.