Page images
PDF
EPUB

de coepta iam feliciter religione in perpe. tuum ftabilienda follicitus, de hierarchia in Hungaria conftituenda cogitauit; atque id circo regnum omne in partes, feu dioecefes XII. partiri aggreffus eft (a), vt fic diuifis antiftitum curls, vno, eodemque tempore, fingulis in partibus euangelium promulgare tur, gentisque totius conuerfio eo celerius perficeretur. Quin etiam plurimis ecclefiis iam tum defignauit epifcopos, pro quo munere e Benedictinis potiffimum, eos imprimis delegit, quos maiore prae ceteris zelo, et fucceffu rem Chriftianam promouere compererat. Metropolitanam porro fedem Strigonii in principe tum regni vrbe, ducumque Hungariae domicilio collocare ftatuit; qua in re auguftorum caefarum exemplo ecclefiae morem fecutus fuit, quae non alibi, quam in metropolibus, aut certe frequentioribus in vrbibus archiepifcopales cathedras erigi permittebat.

(a) Biographus S. Gerardi cap. XI. S. Stephanum, cum Tsanadienfem ecclefiam D. Gerardo conferret, fic loquentem inducit: voluntatis quidem meae fuit duodecim epifcopatus, quos in regno meo facere decreueram, epifcopis implere; fed retardatus fui aliorum voluntate, quorum, vt vere arbitror, fatanas cooperator fuit. Eiusdem vitae codex M. S. fic habet: nunc enim voluntatis meae fuit, vt duodecim epifcopatus, quos in regno meo ftatuere decreueram, episcopis implerem, fed magis pependit in arbitrio aliorum, quorum arbiter fatanas fuit, et nunc epifcopatum, qui, vt aeftimo, te refpicit, affume.

§. V.

Caufa legationis Romanae.

Nouorum in Hungaria epifcopatuum inftitu. tio, citra fummi Chriftianorum facrorum antiftitis fcitum, nequibat perfici: primum enim Hungaria a vicinorum antiftitum, ac potiffimum Laureacenfis metropolitae iurisdictione eximi; tum abolitis veterum in Pannonia dioecefium nominibus, ac limitibus (a), nouae fedes epifcopales erigi, terminisque diftingui; promouendi denique ad has epifco pi, et propria muneri fuo iurisdictione inftrui, et noui archiepifcopi Strigonienfis iuribus fubiici debebant: quae omnia rite, ac legitime definire, illius erat, qui in ecclefia Catholica non folum honoris, verum etiam iurisdictionis primatum tenet, Christi in terris vicarii. Alterum illud erat: cum D. Stephanus ditionum, quibus imperabat, ampli tudine non inferior effet reliquis per Eu, ropam regibus, quo amplior ei cum domi, tum foris accederet autoritas, regia cupiebat vti appellatione. Fuit aeuo illo in more po.. fitum, vt corona, regiique tituli vel ab au, guftis imperatoribus; vel a pontificibus Romanis expeterentur, atque conferrentur: ac hi quidem a nominatis per fe regibus non aliam fere exigebant fubiectionem, atque eam, qua Chriftiano - Catholici omnes eccle

(a) Qui veteris Pannoniae ecclefiarum notitiam habere cupit, adeat dociffimi Salagii digniffimum fa ne opus de ftatu ecclefiae Pannonicae.

7

fiae, eiusdemque capiti obftringimur. Ex aduerfo imperatores occidentis, creatos a fe reges, fuis cum ditionibus, inter imperii fui clientes folebant adfcribere, hacque ratione aliquid in eosdem iuris aquirebant, quale fuit ius inueftiendi, ac etiam eos, qui fihi refractarii fierent, e folio deiiciendi. D. Stephanus optime perfpectum habens, quantum gens fua ad eum diem libera, nullique alteri, quam fuo principi obnoxia, ab omni feu feruitutis, feu clientelae fpecie abhorreret; ne turbis, qualibus poftea eadem ex caufa fub Petro rege occafionem datam videbimus, regnum objiceret, confultius putauit, corona, regioque titulo per Romanum pontificem, quam imperatorem, exornari. Neque Ottoni III. caefari confilium hoc vllatenus difplicuit: vt qui Sylueftro II. fuo olim clienti, nunc autem fuo potiffimum fauore, IV. nonas Apri999. lis A.. 999. ad pontificatum promoto fauebac impenfius; quare cum Romae vsque initium 1900 anni 1000. moraretur, D. Stephanum coram pontifici commendauit, maioremque in medum hortatus eft, vt cunctis eius votis fine dubitatione fubfcriberet (a), Qua quideni

(a) Ad hoc tempus referenda funt ea, quae Ditmqrus epifcopus Merleburgenfis, autor fynchronus, Annal. lib. IV. tradit: imperatoris autem praedicti gratia, et hortatu gener Henrici ducis Bauarioruin Waic, feu Stephanus in regno fuo epifco. pales cathedras faciens coronam, et benedictionem accepit. Bona igitur gratia, et borta Ottonis Il imperatoris eodem ex fonte a Romano pon, tifice coronam, et benedictionem accepit S. Stepha

nus.

commendatione fua, fingularem aduerfus D. Stephanum gratiam, et amicitiam teftatus fuit. Otto III. quem conftat non multo poft toto conatu obftitiffe, ne Boleslao, Poloniae duci, regii tituli a fede apoftolica concederentur. Nouorum igitur epifcopatuum cum Strigonienfi metropoli inftitutio, regiique tituli, geminae fuere legationis Romam mittendae caufae (a). Obeundo huic muneri placuit deligere Anaftafium, fiue Aftricum Pétsuaradienfem abbatem, defignatum iam Colocco. fem epifcopum, idque haud dubie propterea, quod Romae olim ad S. Alexii monachus Benedictinus et itineris rationem, et mores Romanos optime habebat peripectos,

S. VI,

Legationis Romanaę exitus.

Aftricus ineunte anno 1000. in pluriumioca comitatu, Romam delatus, ad principis fui vota proniffimum reperit Sylueftri II. pontificis animum. Siue id eximia Ottonis III. im

[ocr errors]

po

(a) Has ipfas copiofius recenfet Carthuitius cap. II,
pag. 130. Quarto poft patris obitum anno Afri-
cum - milit vt a fucceffore S. Petri
9
ftularet, quod
Strigonienfem ecclefiam in
metropolim fuae fubfcriptionis autoritate fanciret,
et reliquos epifcopatus fua benedictione muniret,
regio etiam dignaretur illum diademate roborare
vt eo fultus honore, coepta per Dei gratiam po
fet folidius ftabilire.

peratoris in S. Stephanum gratia, et praeuio bortatu; fiue angeli per fomnium apparentis monitu euenerit, Syluefter II. iis omnibus, quae D. Stephanus ad propagandam in regno fuo religionem Chriftianam ad eum diem egerat, et porro acturus erat, ex Aftrico legato intellectis, finceriffimo geftiens gaudio, cunctis, quae petebantur, cumulate fubfcripfit. Itaque D. Stephano, antea duci Hungarorum, regios decreuit titulos, eumque in tinem infigne prorfus diadema, qua ipfe, ceterique poft eum reges inauguraren tur, dono dedit. Eft illud Graeci moris, fimile plane illi, quod in vfum orientis imperatorum olim Conftantinus magnus fieri curauerat, cum imperii Romani fedem Bizantium transtulit. Veriffimum id effe comperiet is, qui diadema noftrum, eiusdemque defcriptionem a Petro de Reua, S. coronae duumuiro, editam cum illis contenderit quae Anna Comnena, Alexii Comneni Graecorum imperatoris filia, de augufto Graecorum diademate memoriae pofterorum adnotauit (a). Cenfent nonnulli diadema noftrum illud ipfum effe, quod Anaftafius I. orientis imperator Clodouaço I. Francorum regi, ac hic viciffim ineunte feculo VI, Romam S. Petro miferat quod, longa annorum ferie labefactatum, Syluefter II. ea tempeftate refici curauerit (b); alii exiftimant, nouum fuiffe,

(a) Confule Ill. Kollar hiftor. diplomat, iuris patron. regg. Hung. lib. I. cap. V..

(b) Stiltingus Bollandifta in vita S. Stephani numero 213.

« PreviousContinue »