prouidentiaque pendere. Coniux Diuo Stephano vnica fuit Gifela Henrici rixofi, Bauariae ducis filia, S. Henrici imperatoris foror germana, ab eximia pietate, ac in res facras munificentia commendata (a). Complurium prolium eam fuille matrem, pro certo conftat, etfi duorum folummodo filiorum nomina nobis fint cognita: Ottonis feilicet primogeniti: qui, quod viuente fortaffis adhuc Ottone III caefare in lucem editus fuit, ab eodem in baptifmo nomen mutuatus eft, ac infans adhuc obiit. Alter ob aui materni, vel auunculi memoriam Heinrici nomen accepit, quem Hungari Hemericum, Emericumque dixere: qui patri fuo vt meminimus praemortuus, fubinde ob vitae fanctimoniàm vna cum illo fanctorum faftis ab ecclefia adfcriptus fuit (b).

(a) Chronicon cap. XXX. et XXXI. (b) De ceteris D. Stephani prolibus, quae tamen citra omnem dubitationem eidem attribui nequeunt confule cl. Cornides in genealog. reg. Hung. pag. 228. nomina eorum funt: Bernhardus, dein Agazba, Eduardo filio Edmundi regis Angeliae; Heduigis Epponi Nellenburgenfi comiti, ac denique anonyma Sunedo feu Chanado Ochtumi debellatori nuptui collocatae.

PETR VS

REX II.

A. C. 1938.

§. I.

Petrus matris Gifelae factione regno potitur.

Poft mortem S. Stepbani, Gifela Hungara cum comite Buda, eius filio Sebo, ac reliquis coniurationis fuae affeclis eo curas fuas intendere, vt, quod profpere iam ante coepe rant, quantocius abfoluerent (a), Petrumque et eligi, et inaugurari procurarent, priusquam D. Stephani mortis fama ad exulum regiae ftirpis ducum notitiam perueniret. Verebantur quippe, nec immerito, ne, fi illi interregni tempore Hungariae fines fubirent, validam pro fe factionem fufcitarent, remque optime coeptam praefentia fua corrumperent. Et vero fauebant Gifelae Hungarae votis omnia regni aemuli procul domo abefant: militia regia in Petri poteftate fuit:

àu

(a) Simon Keza. Regina vero Keysla auxilio ini quorum Petrum Venetum : regem fecit per Hungaros. pag. 80. Chronicon Turotzii: At regina Keisla cum Buda fatellite fcelerum Petrum Alemannum, vel potius Venetum praeficere ftatuerunt cap. XXXIV,

aulae adminiftri, et proceres aduenae, Chriftianae religionis conferuandae ftudio cum praelatis confentiebant. Ex Hungaris ipfis multi Giselae pariter Hungarae artibus, et pollicitationibus ad Petri partes tranfierant; vt adeo illi, qui regiae domus principibus ad eum diem ftudebant, aduerfae partis potentiam extimefcentes, nil aperte moliri auderent. Quapropter cum de noui regis electione agi coepit, omnium, qui aderant, fuffragia in Petrum confpirauerunt. Peracta igitur S. Stephani funeratione, Petrus rex eadem adhuc aeftate A. 1038. ex ritu ecclefiae 1038. vnctus, facroque diademate coronatus fuit, cui eo die omnes regni ordines fidelitatis facramentum dixere (a). Quia vero Gifcla Hungara fagaciter praeuidebat, extorres tum regno duces minime diu quieturos, conatusque omnes adhibituros elfe, vt auitum fceptrum recuperarent; fed neque ex Hungaris defore, qui ducum partes elfent amplexuri, illud cum praecipuis aulae miniftris confilium iniit, vt regnum Hungariae ad eum diem. liberum, imperii Romano-Germanici corpori, atque iuribus infereretur: quod fi impetraretur non modo fperare; verum etiam tuto confidere poterat, Conradum II. Salicum imperatorem (b), eiusdemque in imperio

(a) Biographus S. Gerardi: Succeffit autem ei Petrus
rex, cui, cum omnes Pannoniae principes fidem,
et amorem se conferuaturos iuraffent, vnus ex eis,,,,
cap. XVII.

(b) Coepit Conradus Salicus A 1024. obiit XIV.
Iunii 1039.
PALMA, P, I.

S

fucceffores, Petrum regem, ac illius heredes aduerfus omnia Arpadianae ftirpis molimina totis viribus adiuturos, ac in folio conferuaturos effe. Ab illis enim poftea regum Hungariae confirmatio, ac inueftitura conftanter fuiffet petenda. Atque hoc confilio Gifela Hungara in id incubuit, vt regnum Hungarorum amiffa libertate Teutonicis fubiiceretur (a). Haec eadem verba fpectatis rerum, temporumque adiunctis non aliter accipienda funt, quam quod Hungariam imperio Romano feudatariam efficere intenderit. Quis enim credat Gifelam Hungaram eo imprudentiae prolapfam effe, vt non plebem modo Hungaricam, verum etiam Hungaros nobiles Teutonicis in regno degentibus mancipiorum inftar fubdere voluerit. Confilia haec iam tum agitata fuiffe vel inde colligas, quod Petrus rex non multo poft, cum aduerfus Hungaros auxilia ab Henrico III. caefare (b) Hagitaret, Hungariam imperio fiduciariam, atque tributariam reipfa obtulerit.

(a) Simon Keza pag. 81: Idem teftatur chronicon cap. XXXIV. Hoc intendentes, vt regina Keisla motus fuae voluntatis pro libitu fuo poffet complere, vt regnum Hungariae amiffa libertase Teutonicis fubderetur fine impedimento.

(b) Henricus III. Conradi Salici filius fucceffit patri in imperio XIV. Iunii. A. 1039. defiit regnare, et viuere die V. Oetobris A. 1056.

S. II.

Inconfulta Petri cum Hungaris agendi ra tio.

Petrus voti damnatus, vt omnibus, qui fraude potius, ac dolo, quam iure, et merito ad fummas dignitates eluctantur, vfuuenit, coepit de fincera Hungarorum in fe fide dubitare; quam cum amoris, ac clementiae fignis paulo arctius fibi adftringere poterat, atque debuerat, peffimo plane confilio, minis, atque terroribus extorquere inftituit. Enato enim e fufpicione odio, coepit atrocem in modum vniuerfam gentem Hungaram diuexare, principes aeque, ac nobiles viros defpicatui habere, illorum confuetudinem, et alloquium arroganter afpernari, muneribus publicis, atque dignitatibus, quibus a D. Stephano admoti erant, citra omnem caufam fpoliare: ex aduerfo populares fuos, Italos, ac etiam Teutones impenfe diligere: cum his verfari familiariter, et omnia inire confilia, poffeffiones, terras, et praedia inter hos profufe diuidere: hos folos cum ciuilibus, tum militaribus officiis admouere: his denique omnium arcium, caftrorumque regiorum praefecturas, Hungaris ademtas, tradere. Publica haec et contemtus, et odii argumenta quantum genti Hungaricae, paterne, atque clementer a D. Stephano gubernari affuetae vulnus inflixerint, facile quisque intelliget, cui excelfa nobiliflimae