Page images
PDF
EPUB

1047 pio A. 1047 a tribus folum epifcopis tum fuperftitibus, ritu folito vnctus, coronatusque fuit (4). Eadem occafione cum dilaplis gentilibus, praeter primores, nobilesque regui, ingens infuper Chriftianorum multitudo Albam confluxiffet, Andreas aliquid iam audendum ratus, folenne edictum per vniuerfum regnum promulgari iuffit, quo fub capitis poena praecipiebatur omnibus, vt depofito paganifmo prius eis per conniuentiam conceffo, ad veram Chrifti fidem reuerterentur, et in omnibus fecundum legem illam viuerent, quam fanctus rex Stephanus eos dɔcuerat. Seuerum hoc Andreae regis edictum vehementer gentilium omnium animos fregit; praefertim quod dux Leuenta fub id tempus obierat, quem chronica noftra a Chrifti fide ad paganifmum defciuiffe memorant. Poft haec Andreas tot innocentum hominum caedibus, tot templorum euerfione, et facrorum profanatione, ac fuamet denique conniuentia Diuinum numen grauiter offenfum effe recogitans, vt crimina haec publicis, totique genti communibus poenitentiae fignis expiarentur, tridui vigilias, et ieiunia ante feftum SS. Apoftolorum Petri, et

(a) Haec ad mentem chronici cap. XLII: Porro dux Andreas a perturbationibus hoftium fecurus effectus in regia ciuitate Alba, regalem coronam eft adeptus a tribus tantum, epifcopis, qui in illa magna ftrage Chriftianorum euaferant, coronatus eft. A. Domini MXLVȚI.

Pauli habenda praecepit, ac ad ea in perpetuum obferuanda folenni voto fe cum vniuerfa gente fua obftrinxit (a): id quod longio re poftea tempore in Hungaria religiofe obferuatum fuit. Hac ratione coercita fidem Chriftianam deferendi licentia, epifcopi, abbates, et presbyteri, qui cladem euafe rant, fecuri iam priftinas repetiere ftationes. Verum tot ecclefiae miniftrorum per gentiles interfectorum iactura non illico fup pleri poterat. Diffipatis enim domeftico plurium annorum bello fcholis, profligatis e regno magiftris, deerat iuuentus facris apta minifteriis, vt adeo ne populus diutius fine paftoribus viueret, necelle fuerit, clericos aduenas ex aliis regnis profugos, aut homines facrarum fcientiarum rudes, vel certe coniugatos iam ad facros ordines, et canonicatus promouere, parochiisque praeficere; quin etiam euenit, vt nonnulli coniugio il ligati, collocatis prius in monafterio, auc fecuro loco alio vxoribus, ad epifcopatus affumerentur: ex quibus recte inferes, v fitata aliquamdiu in Hungaria presbyterorum coniugia non a ritu Graeco, fed a caelibum hominum facris idoneorum penuria effe repetenda (b). Ceterum Andreas nulli dein

(a) Decreti S. Ladislai Lib. I. cap. XXXVII. (b) De coniugio Sacerdotum in Hungaria lege S. Ladislai decret. Lib. I. Colomanni decret. Lib. I et II. Canones fynodi Strigonienfis A. 1112. fub Laurentio archiepifcopo editos. Apud Peterfi concil, Hung. Tom. I.

ceps operae pepercit, vt populares fuos, qui coeco potius impetu, quam ratione du cti paganifmum fufceperant, ad Chriftianam fidem reuocaret: vnde honorifica illi regis Catholici appellatio adhaefit (a).

S. II.

Henricum III caefarem fibi conciliare nititur. Refumentibus iam vires, animosque Chriftianis, vt fe in folio confirmatum, fecurumque vidit Andreas, exemplo Dauidis regis eos omnes, qui effoffis crudeliter oculis, deceffori fuo Petro mortem confciuerant, quaestioni fubiecit, ac condignis addixit fuppliciis; recte fapienterque exiftimans, nullo vnquam tem pore, aut colore a crimine excufari poffe illos, qui in coronata regum capita violentas manus exeruiffet. Porro cum non dubitaret Henricum III caefarem ad Petri clientis fui exautorationem, fecutamque mortem vlcifcendam, ac etiam fua ad regnum Hungaricum iura perfequenda, bellum Hungaris illaturum; mox a coronatione fua legatos ad eum mifit, qui pacem deprecarentur, ac vna referrent, nil ab fe per vim, aut dolum fuiffe actum; fe nil tale ominantem, per Hungaros euocatum, ad auitum regnum occupandum vi prope fuiffe adactum, ne, fi

(a) Chronicon cap. XLII. Ifte quidem rex Albus Andreas et Catholicus eft vocatus.

recufaret, Hungaria feditionibus dirum in modum perturbata, penitus interiret; nil fe in Petrum regem finiftri molitum, nec mortis illius fuiffe autorem, atque idcirco parricidii confcios plerosque morti tradidille; alios autem cuftodiae daros caefari, fi libuefit, refignaturum: petere igitur fe maiorem in modum, vt pro ea, qua eft aequitate caefar, fe ab vniuerfa gente electum, et inauguratum regem tranquille deinceps regnare fineret. Vt autem omnem omnino belli anfam caefari praecideret Andreas, cum non ignoraret, biennio abhinc a Petro rege, confentientibus Hungariae primoribus, clientelam S. R. Imperii profeffo, tributa infuper annua fuiffe oblata, ipfe pariter haec eadem fe fideliter praeftiturum pollicitus fuit. Singulari hac humanitate placatus aliqnantum Henricus III, etfi Andream in folio Hungarico minime confirmauerit, ab inferendo nihilominus bello biennio integro abftinuit (a).

§. III.

· Difficile cum Henrico III caefare bellum sapienter geftum.

Quies haec Hungaris faluti fuit. Andreas enim illius opportunitate vfus, D. Stephani regis imitatione, gentem Hungaram clemen

(a) Hermannus Contractus ad A. 1047. Andreas, qui regnam Petri obtinuit, iam crebro legatos fupplices miferat, regnum fe ab Hungariis coactum fuf

tia, et humanitate paulo arctius fibi deuinxit, adeo, vt exorto poftea quadriennali cum caefare Henrico bello, eamdem fibi conftanter fidelem fit expertus: praeterea, cum repetitis ad caefarem legationibus impetrare non poffet, vt in regno confirmationem acciperet, bellum ineuitabile praefagiens, cuncta ad illud fortiter excipiendum tempeftiue apparauit. Arces igitur, et munimenta diligenter renouata, maiorum fluminum ripae, qua commeatus erat, caftellis erectis communitae, res item militaris ita ordinata, vt bello ingruente facile miles colligeretur: quia vero Andreas ipfe non admodum in armis exercitatus erat, fratrem fuum Belam fcientia ẹt virtute militari magnum apud Polonos no1049. men iam confecutum A. 1049. ad fe euocauit, copiis Hungaricis fumma cum poteftate praefuturum. Hic porro ita poftea bellum adminiftrauit, vt a decretorio certamine conftanter abftineret, ac hoftem folummodo ex infidiis carperet, atque lacefferet. Omnia ad haec pecora, ne hoftis ea occuparet, in remotiora regni loca abigebat; fegetes item, qua hofti tranfeundum erat, et pafcua ipfa

in

cepiffe confirmans, de Petri fe iniuriis excufans quique aduerfus eum coniurauerant, partim a se trucidatos, partim iph imperatori tradendos denun cians, fuamque imperatori fubiectionem, annuum cenfum, et deuotam feruitutem; fi regnum fibi ba bere permitteret, mandans. Quibus ex caufis diLata expeditione illa, in Theodoricum arma commouis Henricus.

« PreviousContinue »