1049 incendio corrumpebat: quo factum, vt caefareani inedia preffi paulo citius fignum receptui dare, ac ex Hungariae finibus excedere cogerentur. His itaque artibus effectum, vt A. 1049 Adalbertus Auftriae marchio, quem caefar ad debellandum Andream regem deftinauerat, ab ipfo Hungariae ingreffu fit prohibitus. Anno infequente 1050 1050 pariter inglorius rediit Gebhardus Ratifponenfis epifcopus, caefaris patruus. Neque meliorem fucceffum habuit Henricus ipfe A. 1051. Quin etiam cum anno infequente ma- 1051. ximis inftructus copiis Hungariam inuafit, non tam viribus, quam ingenio arteque Hungarorum fuperatus, ad pacem denique am plectendam adactus fuit. S. IV. Honorifica, et vtili Hungaris pace terminatur. Pacis huius tractatio multis obnoxia fuit dif ficultatibus: etfienim belli principio minime ad uerfa vteretur fortuna Andreas; cum tamen tot domefticis, et exteris bellis exhauftas fub Petro, et Samuele Aba regibus Hunga riae vires, cum Henrici III potentia, et, qua ad eum diem vfus erat, fortuna contendebat, finiftros belli exitus pertimefcens, idemtidem legatos mifit ad caefarem, qui ei et fuo, et totius gentis nomine clientelam, fubiectionem, tributa annua, et quidquid demum Petrus rex promiferat, offerrent, modo fibi tranquillam fineret regni Hungarici X 1 1 poffeffionem. At caefar non aliam pacis ra- la Henrici videns Andreas ad S. Leonem İX poutificem (a) a vitae fanctimonia, prudentia, et fincera in omnes humanitate commendatum, atque Henrico caefari iam ante pontificatum familiariter cognitum confugit, eiusdemque patrocinium implorauit, pollicitus liberaliter eas omnes conditiones fe initu. rum, quas toties iam per legatos fine fructu 1052 obtulerat. Leo IX vere A. 1052 in Ger maniam adueniens eo libentius Hungaro fauebat regi, quo maiore cum folatio intellexerat, religionem Chriftianam in Hungaria, illius exemplo, et edictis prope ab interitu fuiffe vindicatam, atque idcirco toto conatu in id incubuit, vt Henricum caefarem ad vtiles adeo, honorificasque pacis conditiones amplectendas induceret; fed ille ternis iam expeditionibus inutiliter tentatis irritatus, ac quartam totis tum viribus adornans, quin etiam miniftrorum, et aulicorum affentatione (a) S. Leo LX fub finem A. 1048. electus pontifex, obiit XIX Aprilis A. 1054. corruptus (a) furdas pontifici aures praebuit; nihilque de victoria dubitans, quam maximis potuit copiis in Hungariae limites irrupit, arcemque, ac vrbem Polonienfem acerrima cinxit obfidione; ne autem exercitus Germanicus inedia, vt àlias, aliquando laborare poffet, immenfa annonae vis fecundo Danubio eodem deuecta fuit. Obfeffi in tanto pofiti difcrimine, etfi nil, quod fortium erat virorum, ab fe defiderari paterentur; plurimum tamen fpei, vt Chriftianos decebat milites, in diuina ope collocabant quam quotidianis precibus a Deo flagitare non definebant (b). Rex ipfe Andreas in Pofonii falute fuam pariter, regnique totius falutem fitam effe intelligens, praeter, quam quod ea omnia, quae ad obfellam arcem tuendam, hoftiumque conatus retundendos faciebant, ftrenue, diligenterque curauerit; vna etiam folenni voto fe tum obftrinxit, ad coenobium Tihonienfe in D. Virginis Deiparae, ac S. Aniani epifcopi, et confefforis memoriam condendum, fi Deo opitulante, e praefenti coronam, regnum (a) Wibertus in vita S. Leonis IX, ait: Sed quia que amittendi difcrimine incolumis euafif fet (a). Duos, et amplius menfes in loci oppugnatione fumma cum pertinacia confumfit caefar: at poftquam dextre perforatis per Hungaros vrinatores atque demerfis annonariis nauibus, exercitum inopia labo rare fenfit (b), mitior aliquantum redditus, beneuolas iam Leoni IX pontifici aures adhibuit, hocque arbitro, eas ipfas pacis conditiones, quas Andreas belli principio ali quoties obtulerat, quasque ipfe tum victoriae fpe elatus refpuerat, Hungaris proponi iuffit. Verum Andreas fauentiorem iam fibi fortunam afpirare; caefaris autem res deteriores in dies fieri videns, iacentem diu animum paulo altius erexit, habitoque cum fuis confilio decreuit, nullam pacem admittere nifi per quam fe vna, atque gentem fuam a caefaris, et imperii Germanici clientela, ac feruitute in priftinam vindicaret libertatem: quare pacem quidem honeftam fe libenter amplexurum pontifici renunciauit, negauit tamen fe porro clientelam, aut feruitutem profeffurum; aut quidquam feu tributorum, feu munerum annuorum deinceps eidem transmiffurum. Inopinata haec denunciatio omnium grauiffime pupugit Leonis IX. animum, vt qui toto negotiationis fuae (a) Literas fundationis Abbatiae Tihonienfis O S. Benedicti vide apud el. Katona hiftor. erit. reg. Hung. Tom. II. pag. 111. et feq. (b) Chronicon cap. XLIII. tempore aegre vel illud ab Henrico caefare impetrauerat, vt, quemadmodum Andreas antea rogauerat, cum clientelae fubiectionis. que onere, in folio Hungariço ftabiliretur, atque idcirco ab Andrea, mutata repente voluntate, foede fe delufum fuiffe credebat. Cum igitur Andream ad priores pacis conditiones ineundas permoueri non poffe cerneret, eousque indignationis proceflit cetera mitiffimus pontifex, vt anathema illi comminatus fuerit, nifi priftinis iterum promiffis ftaret (a). At ille nec rationibus vllis, nec precibus, nec minis denique induci amplius potuit, vt commutata iam in melius fortuna, ac propemodum victor, tam turpem, ac fibi, fuccefforibusque admodum grauem a victo, debellatoque hofte pacem mercaretur. Henricus quoque fuam in neganda prius tam fibi vtili, ac honorifica pace duritiem damnans, pudore, furoreque nouo correptus, obftinato iterum animo arcis oppugnationem refumfit: verum paulo poft ferociam deponere coactus fuit: annona enim iam omnis defecerat, nec vlla illius feu e vicinia conuehendae, feu ex Germania obtinendae fpes affulgebat: multi e militibus inedia confumti interibant quotidie; multi per Hungaros noctu ex infidiis in ca (4) Hermannus Contractus ad A. 1052. Andream› inquit, confiliis fuis minus parentem experiens Leo IX. P. offenfus, eique excommunicationem, vtpote delufa fede apoftolica, minitans. |