Page images
PDF
EPUB

ficiis adhibenda, XIV. Vt qui fuas dioece fes vifitant, eas fumtibus non grauent. XV. Ne quis beneficium ecclefiafticum accipiat de manu laicorum, id eft, vt canon ipfe loquitur, vt tam canonice electi, quam a veris ecclesiarum patronis praefentati, per fuperiorem ecclefiafticum, feu praelatum fuum in beneficio in ftituantur. XVI. V omnes in beneficiis curam animarum habentibus perfonaliter deferuiant. XVII. Vt ecclefiaftici a coniura. tionibus et confpirationibus fe abftineant. XVIII. Vt parochi antequam eant ad fyno dum dioecefanam, vifitent infirmos fuae pa rochiae. XIX, Vt adeant fynodum omnes, ad eam conuocati, quo cultu, ornatuque? XX. Vt omnes curam animarum habentes in presbyteros ordinentur. XXI. Vt oleum fanctum, et euchariftia fub claui feruentur. XXII. De diuinis officiis deuote, ac decenter celebrandis, XXIII. De illegitime intrufis in beneficia, remouendis, XXIV. Vt eeclefiaftici non agant coram iudice feculari, nifi in caufis fecularibus. XXV. Vt coram eodem iudicio de perfonalibus iniuriis, et eleemofynis ecclefiae factis non litigent. XXVI. Non habeant in domibus fuis prolem in facro ordine fufceptam, nec alias fint illorum liberi famuli maioris ecclefiae. XXVII. De reliquiis Sanctorum non expopendis venerationi, nifi prius autoritate Romani pontificis fuerint approbatae. XXVIII. Qui fint admittendi ad praedicandum, et de quaeftoribus, lucri fui caufa, eleemofynas a populo extorquentibus. XXIX. Vc res

[merged small][merged small][merged small][ocr errors]

ecclefiae pignori non obligentur; XXX. Vc res ecclefiae a rectoribus non donentur. XXXI. Vt nemo clericus peregrinetur, fine ordinarii licentia. XXXII. Vt nemo incognitus, feu fine literis dimifforiis admittatur ad facra peragenda. XXXIII. Vt fideles diuinis interfint in parochialibus ecclefiis. XXXIV. Vt rationes reddantur ab iis, qui bona ecclefiaftica adminiftrant. XXXV. Vt iidem mutuo non dent, vel accipiant. XXXVI. Vt bona ecclefiaftica alienare non liceat. XXXVII. Vt ecclefiae parochiales non grauentur per praelatos fuos indebitis exactionibus. XXXVIII. Vt archidiaconi iuri canonico per triennium ftuduerint, vel ftudeant. XXXIX. De caufis matrimonialibus per difcretas, graues, ac honeftas perfonas iuris canonici fcientiam habentes difcutiendis. XL. Quod irritae fint inhibitiones, et alia, quibus praelati impediunt, ne fubditi culpas fuas reuelent fuperioribus. XLI. Vt fupellex non teneatur in ecclefia, nifi facra. XLII. Vt presbyteri parochiales habeant, libros ecclefiafticos. XLIII. Vt profana in caemeteriis, et ecclefiis non peragantur. XLIV. Vt vigiliae in ecclefiis non fiant a laicis. XLV. Vt priuentur ftipendiis, qui horis canonicis non interfunt. XLVI. De iis, ad quos fepeliendos exigitur vna marca argenti. XLVII. Vt laici non teneant concubinas. XLVIII. Vt meretrices nemo in domibus, et poffeffionibus fuis habitare permittat. XLIX. Vt bona decedentium clericorum a laicis non occupentur. L. Vt alie

nare bona ecclefiaftica non liceat. LI. De iure patronatus iuxta leges.canonicas moderando. LII Aduerfus bonorum ecclefiafti. corum inuafores. LIII. De iisdem inuafori. bus coercendis. LIV. Vt iuftitia per gratiam, aut corruptelam non fiat, fiue, ne iudices ecclefiaftici pecunia, aut alterius lucri fpe corrumpi, vel fauore, aut odio in iudicando abripi fe finant. LV. Quod excommunicati ab agendo, patrocinando, teftifi cando in tribunali facro repellantur. LVI. Vt exceptio rei iudicatae tam ecclefiafifticis coram foro feculari, quam fecularibus coram ecclefiaftico admittatur. LVII. Vt iudices feculares compellant ad officium eos, qui funt rebelles iudicibus ecclefiafticis, et viciffim ecclefiaftici eos, qui non obediunt laicis. LVIII. De poteftatibus fecularibus, quae prohibent appellantes a fententia fedis facrae in Hungaria ad fedem apoftolicam, qua fan. ctione, regi, aut reginae matri appellantes impedienti interdictum ab ingreffu in ecclefiam, ceteris autem fine difcrimine excom. municatio decernitur. LIX. De immunitate ecclefiafticorum ab exactionibus, collectis, tributis et vectigalibus. LX. De eadem immunitate, poenisque in eiusdem violatores. LXI. Vt omnes regulares eiusdem ordinis eodem veftium genere induantur. LXII.

De veftibus regularium. LXIII. De abftinen-
tia regularium a carnibus. LXIV. Vt re-
gulares monafterio non exeant, fine licen-
tia fuperiorum. LXV. Vt
Vt regulares
non recipiant ecclefias parochiales ad firmam,

[ocr errors]

id eft cenfum annuum, vulgo arendam. LXVI. Vt religiofi non venentur: non deferuiant vltra octo dies in parochialibus ecclefiis fe cularium, fine fpeciali licentia ordinarii. LXVII. De vitandis excommunicatis, et feruando interdicto maxime a praelatis. LXVIII. Vt vinearum, et agrorum depopulatores tam diurni, quam nocturni excommunicentur, nec prius abfoluantur, quam poftquam damnum paffis fatisfecerint, LXIX. Aduerfus bonorum, et iurium ecclefiafticorum inuafores. Atque hic definunt canones fynodi Budenfis die XIV. Septembris A. 1279, promulga. 1279 ti, quibus ad corrigendos facri ordinis mores nil profecto aut opportunius, aut fanctius perferri poterat, erant tamen aliqua, quae fceleratis hominibus, ac iis praefertim, qui regis libidini deferuiebant, non medio. criter difplicuerunt. Talis erat canon XLVII. quo laicis omnibus fine difcrimine prohibitum fuit concubinas domi fuae alere, ac alter XLVIII. quo interdicebatur, ne quis meretrices corpore fuo quaeftum exercentes, fiue in aedibus, fiue in poffeffionibus fuis habitare permittat. Vrgebant praeterea et legatus pontificius, et praelati Hungariae regem, vt tam Hungaros, quam Cumanos Chriftianis facris initiatos, lege publica iuberet barbas radere, crines truncare, Cumanicosque pileos, quorum ufus iam inualuerat, abiicere (a). Verum quia nec Hungari, nec

(a) Chronicon cap. LXXX. huius meminit: Hinc infuper contra cum regem, quia Cumanice, et non

Cumani ab auito barbas deferendi, crinesque alendi more defiftere volebant, rex quoque legato, et epifcopis ea in re morem gerere detrectauit (a): ac reapfe parum ad reli gionis Chriftinae fanctitatem intererat, barbatine an imberbes eam fectentur. Ceterum protracto in longius concilio, grauiffima in legatum, patresque ibi congregatos tempeftas coorta fuit. Nonnulli quippe ex aulicis, quorum intererat, ne rex praua cum meretricibus confuetudine dimiffa, cum Ifabella regina coniuge ex animo in gratiam rediret, dignamque deinceps Chriftiano coniugio vitam duceret, id confictis criminatio, nibus imbecilli principi perfuafere, legatum cum epifcopis clam in illius caput confilia cudere, agereque, vt autoritate pontificis, corona, regnoque priuetur, quin etiam adeffe iam Roma literas commenti funt, quibus atrocis huius facti perficiendi negotium legato, patribusque concilii fit commiffum (b).

carbolice conuerfabatur, Philippus Firmanus fedis apoftolicae legatus aduenit, qui barbas radere, crines detruncare, contra mores Hungaricos, et pileos Cumanicos, quorum ufus in Hungaria iam confuetudine babebatur, abiicere demandabat.

(4) Patet id ex literis Nicolai III. papae fub exitum eiusdem anni ad regem datis, quas vide Annal. reg. Hung. Tom. I. pag. 347. fub initium. (b) Sufpicionem hanc Ladislai animo ingeftam fuiffe cum aliunde patet, tum vero e literis Martini IV. papae A. 1282. calendis Octobris ad regem datis quas vide in Annal, reg. Hung. Tom. I. pag. 353.

« PreviousContinue »