S. VII. Pálfius Alexandri Károlyi opera optatam pa cen conficit. Nihil hoc Rákotzii in Poloniam disceflu acerbius accidere poterat Pálfio, quod cre. berrimis a Iosepho nunciis, mandatisque vigeretur , vt finem demum fatali bello quantocyus imponeret; quapropter cum videret nil amplius cum abfente Rákotzio rio , per Bertsényium, aliosque eiusdem sensus confoede. ratos obfeffo , poffe tranfigi, Alexandruna Károlyi, qui dispersis per hyberna fumma cum poteftate praeerat, facile partibus suis conciliatum eo permouit, vt is fidem dederit , fe operam omnem ad accelerandain pacem collaturum. Itaque cum Alexander Károlyi, et quos ille in confilium delegerat, confoederatorum primores nonnulli aliquot vicibus cum Pálfio conueniffent, concordiae cum caesare ineundae ratio mutuo confenfu in certa capita digesta, descriptaque fuit , quibus et communibus totius gentis iuribus, et Rákotzii quoque commodo abunde cautum erat. Tabulas has Károlyius ipse non fine capitis discrimnine in Poloniam ad Rákotzium detulit , maiorem in modum orans, vt quo. niam pax et ei ipfi, et toci patriae vtilis, honeftaque esset, suomet eam calculo roboraret, fpondens fore, vt quotquot in Hungaria reftiterant confoederatorum primores, eius exemplum fine mora sequerentur. Rákótzius, etfi nihil, quod prudenter opponeret, inueniret, fpem tamen inter, ac me. tum diu anceps haefit, quod Bertsényius suspectam illi caesaris fideni reddere cona. tetur, ac, fi ad obsequium rediret, rursum ex infidiis intercipiendum, carcerique mancipandum vaticinaretur , quin etiam autor fuit Rákotzio, yt Alexandrum Károlyi, quod cum Pálfio clam colludere videretur , in vin. cula coniiceret : verum Rákotzius , qui viri integritatem optime perspectam habebat, ab omni in eum maleficio abftinuit , libereque in Hungariam redire periniflum Pálfio non tam ex fuo, quam ex Bertsényii, aliorumue senatorum ibidem praesentium sensu, renunciare iuffit , fe primo vere, vt conftitutum erat, Huszti adfuturum, habitoque illic plea no confoederatorum senatu, ftabiliendae coneordiae conditiones communi consilio defcri. pturum, Noua haec mora vehementer dil plicuit Pálfio, vtqui de felici negotiationis exitu fpem exiguam concipiebat, fi ea comitiorum fluctibus agitanda proponeretur, Hac cura anxio, noua ab Eleonora augusta imperatrice redduntur pacis accelerandae mandata, vnaque clam nunciabatur, Iosephuni caefarem facali morbo ad extrema deductum, .citra longioris vitne spem decumbere. En nuncio ad rem maturandam commotus Pala fius, Alexandro Károlyi maiorem in modum autor fuit, vt quoniam Rákotzio , Bertsényioque in Polonia absentibus, fumma apud con foederatos pollebat autoritate, delectos ex iis primores nulla interpofica mora conuenire iuberet quibuscum quantocyus de pace propofitas fibi caefaris nomine condiciones 1711 die XXIX, Aprilis A. 1711. prona volun. tate sunt amplexi. Quas tum Pálfius pacis 1 Praecipuae quaedam conditiones pacis Szatb marinensis. eius capita hic referemus. De Francisco Ra kotzio ita conftitutum, vt intra dies XV. feu per se, seu per legatum plena agendi poteltate scripto instructum, aut, fi iuftis det causis id tam cito praestare prohiberetur serius etiam concordiae tabulis fubfcriberet, folenneque fidelitatis iuramentum legitimo regi suo nuncuparet. Quo subiectionis of. ficio defunctus, non modo pro fe, filiisque fuis vitae gratiam, verum etiam pristinos honores , et bona omnia reciperet, ea ta. men adiecta lege, vt Munkátlinum, Sárofinuui', ac in alias aliquot munitas ditionum suarum arces caefarei militis e publico regni aerario alendi, pracfidium admitteret. Quodfi autem vel pudore , vel inani quodam metu abfterritus, in Hungariam redire abnueret, liberum illi eller in vicina Polo. nia, aut alibi , vbi mallet, stabile domicilivun figere, bonorumque fuorum redditibus absque omni diminutione vti, modo ne quid vnquam aduerfus iuratam fidem in regem , et patriam moliretur. Ad gratiae cumulum obtulit ei caesar vtrumque filium Frunciscum, et Georgium, qui aliquot abhinc annis in eius venerant potestatem : ac iftud quidem ad Rákotzii personam pertinuit, quo, haud fcio, an benignius aliquid cogitari potuerit. Quod ad ceteros magnates, nobilesque ci. uili eo bello implicitos-attinet, his pariter, praestito prius fidelitatis facramento, data vi. tae gratia, et bonorum omnium, ante ciuile bel. lum possessorum, tametfi ea iam alienis in magibus versarentur. Clementia haec etiam ad captiuos, quiu et defunctorum confoe. deratorüm pofteros extensa fuit. Securi in. fuper redditi omnes, er finguli, nomini eam fecellionem fraudi, damnoue fore , neque vlluni eapropter vnquam in ius vocandum ; intestini enim huius motus vel memoriam ipfam adeo aboleri voluit caefar, vt feuerarum poenarum, et perpetuae infamiae fan. ctione interdixerit, ne quis feu ciuilium magistratuum, seu nilitarium praefectorum, feceflionem hanc cuicumque demum Hungaro per contumeliam a:isit obiicere. Fidem quoque dedit caesar, se Hungarorum aeque, ac Transliluanorum iura , et iminunitates, patriis legibus, vel comitiorum generalium decretis roboratas sancte obseruaturuih, ciuiles non minus, quam militares , aç eçclefiafticas in regno dignitates folis indigenis collaturum, acatholicis demum lege stabili. tum religionis exercitium conceffurum: quod fi quae fingulares , aut toti genti communes, aut priuatorum fuperesseor querimoniae, iis in proxime habendis regai comitiis fatisfactum iri, Quo tempore certi ellent confoederati , Iofepbum caesarem nihil eorum, quae pro gloria, vtilitate, et solatio gentis Hupgaricae viderentur, denegaturum. Tan. ta caefaris clementia, et aequanimitate mi rifice exhilarati ordines confoederati, calen1711 dis Maii eiusdem anni, iuxta praefcriptam fibi a comite Pálfi formulam, 'fidem fuam non iam folum Iosepbo caefari, verum et. jam legitimo eius in regno Hungariae fucceffari Szathmaçipi obligarunt. Non abs re ea |