Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni.
Ipfe ego Dardanias Rutupina per æquora puppes
Dicam, & Pandrafidos regnum vetus Inogeniæ,
Brennùmque Arviragúmque duces, prifcùmque Belinum,
Et tandem Armoricos Britonum fub lege colonos;
Tum gravidam Arturo fatali fraude Jogernen
Mendaces vultus, affumptáque Gorlöis arma,
Merlini dolus. O mihi tum fi vita superfit,
Tu procul annofa pendebis fistula pinu
Multùm oblita mihi, aut patriis mutata camœnis
Brittonicum ftrides, quid enim? omnia non licet uni
Non fperâffe uni licet omnia, mi fatis ampla
Merces, & mihi grande decus (fim ignotus in ævum
Tum licet, externo penitúfque inglorius orbi)
Si me flava comas legat Ufa, & potor Alauni,
Vorticibúfque frequens Abra, & nemus omne Treanta,
Et Thamefis meus ante omnes, & fufca metallis
Tamara, & extremis me difcant Orcades undis.
Ite domum impafti, domino jam non vacat, agni.
Hæc tibi fervabam lentâ fub cortice lauri,
Hæc, & plura fimul, tum quæ mihi pocula Manfus,
Manfus Chalcidica non ultima gloria ripæ
Bina dedit, mirum artis opus, mirandus & ipfe,
Et circùm gemino cælaverat argumento:
In medio rubri maris unda, & odoriferum ver
Littora longa Arabum, & fudantes balsama silvæ,
Has inter Phoenix divina avis, unica terris
Cæruleùm fulgens diverficoloribus alis
Auroram vitreis furgentem refpicit undis.
Parte alia polus omnipatens, & magnus Olympus;
Quis putet? hic quoq; Amor, pictæq; in nube pharetræ,
Arma corufca faces, & fpicula tincta pyropo;
Nec tenues animas, pectúfque ignobile vulgi
Hinc ferit, at circùm flammantia lumina torquens
Semper in erectum fpargit fua tela per orbes
Impiger, & pronos nunquam collimat ad ictus,
Hinc mentes ardere facræ, formæque deorum.
Tu quoque in his, nec me fallit fpes lubrica Damon, Tu quoque in his certè es, nam quò tua dulcis abiret Sanctáque fimplicitas, nam quò tua candida virtus? Nec te Lethao fas quæfiviffe fub orco,
Nec tibi conveniunt lacrymæ, nec flebimus ultrà,
Ite procul lacrymæ, purum colit æthera Damon,
Æthera purus habet, pluvium pede reppulit arcum ;
Heroúmque animas inter, divófque perennes,
Æthereos haurit latices & gaudia potat
Ore Sacro. Quin tu cœli poft jura recepta
Dexter ades, placidúfque fave quicunque vocaris,
Seu tu nofter eris Damon, five æquior audis
Diodotus, quo te divino nomine cuncti
Cœlicolæ nôrint, fylvifque vocabere Damon.
Quòd tibi purpureus pudor, & fine labe juventus
Grata fuit, quòd nulla tori libata voluptas,
En etiam tibi virginei fervantur honores;
Ipfe caput nitidum cinctus rutilante corona,
Letáque frondentis geftans umbracula palmæ
Eternum perages immortales hymenæos ;
Cantus ubi, choreisque furit lyra mista beatis,
Festa Sionæo bacchantur & Orgia Thyrfo.
Ad Joannem Roufium Oxonienfis Academiæ Bibliothecarium.
De libro Poematum amiffo, quem ille fibi denuo mitti postulabat, ut cum aliis noftris in Bibliotheca publica reponeret,
EMELLE cultu fimplici gaudens liber,
Fronde licet geminâ,
Munditiéque nitens non operofâ,
Quam manus attulit
Juvenilis olim,
Sedula tamen haud nimii Poetæ ;
Dum vagus Aufonias nunc per umbras
Nunc Britannica per vireta lufit
Infons populi, barbitóque devius
Indulfit patrio, mox itidem pectine Daunio
Longinquum intonuit melos
Vicinis, & humum vix tetigit pede;
Quis te, parve liber, quis te fratribus
Subduxit reliquis dolo?
Cum tu miffus ab urbe,
Docto jugiter obfecrante amico,
Illuftre tendebas iter
Thamefis ad incunabula
Cærulei patris,
Fontes ubi limpidi
Aonidum, thyafufque facer
Orbi notus per immenfos
Temporum lapfus redeunte cœlo,
Celeberque futurus in ævum;
Modò quis deus, aut editus deo
Priftinam gentis miferatus indolem
(Si fatis noxas luimus priores
Mollique luxu degener otium)
Tollat nefandos civium tumultus,
Almaque revocet ftudia fanctus
Et relegatas fine fede Mufas
Jam penè totis finibus Angligenúm ;
Immundafque volucres
Unguibus imminentes
Figat Apollined pharetrâ,
Phinéamque abigat peftem procul amne Pegaféo.
Rogatque venias ille cujus inclyta
Sunt data virûm monumenta curæ :
Téque adytis etiam facris
Voluit reponi quibus & ipfe præfidet
Æternorum operum cuftos fidelis,
Quæftorque gazæ nobilioris,
Quàm cui præfuit Iön
Clarus Erechtheides
Opulenta dei per templa parentis
Fulvofque tripodas, donaque Delphica
Tön Altaa genitus Creuså.
Ergo tu vifere lucos
Mufarum ibis amœnos,
Diamque Phabi rurfus ibis in domum
Oxonia quam valle colit
Delo pofthabitâ,
Bifidóque Parnassi jugo:
Ibis honeftus,
Poftquam egregiam tu quoque fortem
Nactus abis, dextri prece follicitatus amici.
Illic legéris inter alta nomina
Authorum, Graiæ fimul & Latine
Antiqua gentis lumina, & verum decus.
Vos tandem haud vacui mei labores,
Quicquid hoc fterile fudit ingenium,
Jam ferò placidam fperare jubeo
Perfunctam invidiâ requiem, fedefque beatas
Quas bonus Hermes
Et tutela dabit folers Roüft,
Quò neque lingua procax vulgi penetrabit, atque longè
|