A

Ferdinandus profligato aemulo corona , et re

gino pleno iure potitur. ustriacam seu terciam

regum nostrorum periodum , et regnum Ferdinandi ab anno 1527. ordimur , quo ille omnium Lu- 1527 douici II. ditionum dominus euafit. Pragae die XXIV. Martii coronatus non folum Bohemos, yerum etiam Morauos, Silefios, et

Lufatios in fidem acceperat : in Hungaria porro illo, quo constitutum diximus, die III. Nouembris, maxima cum pompa , et incre. dibili regni primorum , ac procerum frequentia, coronationis folennia Albaeregiae funt peracta (a). Munus coronandi noui regis obiuit Paulus de Varda, quem superiore anno nominatum Strigoniensem ar. chiepiscopum , idem obsequium Ioanni regi praestitisse memorauimus, quique haud ita pridem defertis Zápolyae partibus cum pluribus aliis ad Ferdinandum tranfierat, atque eius etiam 'calculo in electione fua confirmatus fuerat: viri huius pon minus, quam Pe. tri de Perén coronae custodis a fe defectionem acerbe tulit Ioannes , tamque atroci in vtrumque vindictae studio exarsit, vt, poftquam regno Solimanni ope reftitutus fuillet, aegre admodum illis placari potuerit. Finita coronatione, fine mora Budam reditum fuit, vbi habito primorum, procerumque conuentu, pauca quaedam tempori illi accommoda constituta funt: cetera inter decretum fuit, vt Simon episcopus Zagrabiensis, Ioannes Bánfi de Alfólindua, Antonius Bánfi de Bolondótz, Ioannes Tahi, et Franciscus Drugeth de Honiopna, qui foli iam fere e praelatorum, et magnatum ordine Ioannem sequences, coronationi interesse detrectauerant, nobiles item,

1

qui cum eodem in Transfiluaniami fecefferant, ad diem XXV. Nouembris fidelitatis Ferdi. nando nuncupandae caufa , Budae adeffent, fecus poenis laefae maieftatis crimini debitis plectendi (a). Quamquam ex his quoque non pauci, paulo: tamen seriús, Ferdinando adhaesere, poftquam Zápolya, vt erat rei mili. taris parum peritus, ac bello fere infelix, acceptis aliquot "clađibus', nullibi iam in Hungaria confiftere permillus, in vicina Polonia asylum quaerere coactus fuit. Non defuere tamen , qui tum quoque exulis regis fui partes summa conftantia sunt tutati, non quidem e coeca quadam animi obftinatione, aut in Ferdinandum odio, fed quod religioni fibi ducerent , folenne illud fidelitatis iuramentum , quo te Ioanni obligaue

violare ; atrocissimo idcirco periurii crimine conscientiam fuam laefum iri arbitrati , fi Ferdinandum fequerentur,

Hoc in numero fuit Ioannes Bánfi de Alsólindua potentiffimus transdanubianae Hungariae dynafta, qui saepius, vt ad Ferdinandum transiret, necquidquam interpellacus, amplissimorum bonorum, et fortunarum fuarui dire. ptionem pro Ioanne pertulit, negans se fi dem illi semel datam citra piaculum poffe infringere. Alter ex ordine nobilium Fran. riscus Bodó, vir et priscae virtutis seueritate, et rei militaris scientia confpicuus, cum in

rant ,

(a) Decreti Budensis A. 1527, art, I. et II. in codice

juris patrji.

A 3

praelio ad Agriam captus, atque Budam ad
Ferdinandum eller perductus, nullis praemi-
is, aut pollicitationibus adduci potuit, vt
Zápoiyae nuncium mitteret, maluitque post-
ea in perpetui carceris fqualore vitam fini-
re, quam oblatam fibi faepius a Ferdinando
gratiam, et libertatein amplecti. In Dalma-
tia fat diu Zápolyae partes sustentabat Cristo-
pborus comes de Frangepan, qui tamen sub-
inde turbas aemulorum causa in Hungaria
fufcitatas pertaesus, ad Venetorum reipubli-
cae focietatem tranfiit. Omnium autem vti.
Jissima Ioanni fuit fides , et constantia Ste-
phani Báthori de Somlyó, Iacobi Tornyallai,
et Pauli Bornemisza de Arthand. Cum enim ex
Hungaria fubinde in Poloniam eiectus, O-
mni patrimonio suo per Ferdinandeos occu-
pato, extrema inopia laboraret, hi eum fub-
millo clam aere adiutum ibant, qua in re vli
fuere opera fratris Georgii Martinusi , alias
Vtbysenichii ordinis S. Pauli eremitae mona-
chi (a), quem quod vestis ipsa religiosa ab
omni fraudis fufpicione immunem praeftaret,
vltro citroque impune commeans, Hungaro-
rum quorumdam ad Ioannem, ac buius vicil-
fim ad eos nuncia, er mandata perferebat,
cuius viri in fe fidem, ac operam liberaliter
postea remuneratus fuit Ioannes. Idem hic
Martinusius praecipuam deinceps in theatro

(a) Genus, et fata Martinusi disce ex eius epistola

ad Verantium data in Annal, reg. Hung. Tomo
V. ad A. 1534.